Czehryński Pułk Kozaków Regestrowych

szum-prutu

Minęło trochę czasu od ostatniego postu. Ja z kolei od niedawna. Nie wiem czy Szanowne Towarzystwo natrafiło na książkę p. Romualda Romańskiego p.t. " Kozaczyzna". Dla zaspokojenia ciekawości podam spis treści.
1.Prolog
2.Kozacki rodowód
3.Życie codzienne Kozaków ukrainnych
4.Okres "burzy i naporu"
4.1."Ukrainni piraci"
4.2.Niewykorzystane szanse
4.2.1.Walka Kozaków o odrębny status społeczny
4.2.2.Powstanie Nalewajki i Łobody
4.2.3.Od ugody olszańskiej do ugody kurukowskiej
4.2.4.Hetman kozacki Taras Fedorowicz
4.2.5.Powstania z lat 1635-1638
Wydawnictwo Bellona 1999

Emilka

No tak się składa, że Romańskiego czytałam. "Kozaczyzna" jest pierwszą cześcią, druga nosi tytuł "Wojny Kozackie". Były to moje pierwsze przeczytane książki na potrzeby Pułku (nie liczę Serczyka, którego kiedyś czytałam, bo na ukraińskim wymagała tego kobitka). Romański odwołuje się w obu książkach do Serczyka, Beuplana czy Lassoty. Ja na pewno mam wiedzę dużo mniejszą do reszty Pułku, ale jakoś mnie ona specjalnie nie zachwyciła. Teraz Przemek jest w trakcie lektury, może się więc wypowiedzieć Smile

Jeśli ktoś chce po nie sięgnąć, to książki są własnością mojej ciotki, więc mogę skserować i wysłać (część pierwszą mam w domu, a drugą ma Przemek, nie wiem tylko czy w domu czy w Poznaniu, jak w domu to dysponuję obiema częściami).
A jak już sie dorwałam do pisania, to wynalazłam w rodzinnych biblioteczkach książkę Marii Kowalskiej "Ukraina w połowie XVII wieku w realcji arabskiego podróżnika Pawła, syna Makarego z Aleppy". Jest to z PWN-u, Warszawa 1986. Czy ktoś może czytał tę pozycję? Ja przeczytałam pierwsze kilkanaście stron i jak dla mnie jest to książka ciekawa, bo ukazuje trochę inne swiatło na całą sprawę. Odważę się powiedzieć, że czytając ją mój ukraiński nacjonalizm znajduje w niej poparcie... (strach pokonany!)

Marcinek

Generalnie podzielam opinie Emilki na temat tej ksiazki.
Generalnie nie ma w niej nic odkrywczego. W znacznej mierze oparte sa na tych samych zrodlach co inne ksiazki na ten temat. Dla przykladu rozdzialy opisujace Ukraine oraz kozacki obyczje sa identyczne jak w Serczyku, czyli przepisy z Beauplana.
Jednak sama ksiazke mozna smialo polecic osoba zinteresowanym tematem, poniewaz jest to nieco swiezsze spojzenie. Ale niestety bez przesady.
Jesli chodzi o te ksiazke M. Kowalskiej to nei spotkalem sie z nia i jestem zainteresowany. Przy najblizszej okazji usiechne sie o nia Smile

Emilka

Uła, nawet nie bolało, a ja tak sie bałam... Smile

Jak przeczytam ksiażkę to napiszę o niej coś więcej, podzielę się spostrzeżeniami.

Książkę się naturalnie pożyczę, ale muszę przyznać, że jeszcze nigdy nie spotkał mnie/książki ten zaszczyt, że ktoś "usiechne sie" do mnie/książki... Czy to jest jakaś XVII-wieczna forma wyrażania prośby i zainteresowania (książką oczywiście)...? Już nie mogę się doczekać, będzie to na pewno widowiskowe i przekazywane pokoleniom Very Happy

Marcinek

szum-prutu

Marcinku, czyżbyś się zawstydził ?
Co do książki to macie rację." Na dalekiej Ukrainie" czytałem kilkanaście lat temu, natomiast "Kozaczyznę" kilka, a pamięć ludzka jest niestety zawodna. Po przeczytaniu Waszych postów postanowiłem odświeżyć sobie wiadomości i przekartkowałem tę pierwszą.
Inna sprawa. Czy można się 'uśmiechnąć" o 'Opisanie Ukrainy" Beauplana?

Emilka

Marcinek zawstydzony? Nie, to nie może być prawda... Ja słyszałam, że to twardy chłop i ludzie drżą na jego widok. A przede wszystkim - nigdy nie chwali. Zawsze jednak mogę się mylić..., prawda?
Rozumiem, że uśmiechasz sie do Marcinka o tego Beuplana? Bo wiesz, ja to jestem na etapie zrywania się na nogi z raczkowania, więc mogę być jeszcze mało wiarygodna i dokładna. A teraz jak nie ma bata nade mną to już w ogóle lenia dostałam:D

I jaka miła atmosfera nastała teraz na forum...

szum-prutu

Patrząc na Marcinka na fotografii to "strach się bać". Na ramionach okrutna broń palna, u pasa szabla...Faktycznie nie chwali (przynajmniej do tej pory nie zauważyłem tego).
Marcinku, o Beauplana "uśmiecham" się do Ciebie. Może być w formie elektronicznej, aczkolwiek inne formy też dopuszczalne.
Emilko, podziwiając...to uważam, że raczkować przestałaś zapewne jakieś dwa miesiące temu.
Pozdrawiam.

Marcinek

Marcinek zawsze chwali. Acz robi to tak by chwalony o tym nie wiedizal :-]

Beauplana moge przekazac przy nadazajacej sie okazji.

szum-prutu

Marcinku, p.w.

Przemek

[quote="Emilka"] Ja słyszałam, że to twardy chłop i ludzie drżą na jego widok.quote]

Z tymi ludźmi to wielka przesada. Co najwyżej Lud-ary; i to też nie bez powodu.

A właśnie, Ludar, Kasia już oddała Beuplana?

"Wojny Kozackie" są u mnie. (na szafie przy oknie; na środkowej półce, z prawej strony)

W Poznaniu mam Swiecznikowa "Bitwę pod Beresteczkiem" (sdostałem od Błażeja) i ukraiński podręcznik do historii.
W tym podręczniku, prócz propagandy i kilku znanych wszystkim rycin, raczej nic nie ma.

ludar

Ja się boje szefa, tylko wtedy gdy mówi do mnie Ludar(wtedy jest ochrzan Twisted Evil

)

Odzyskasz go, odzyskasz, powiedz kiedy bedziesz wracał na WiM, a znajdziesz go u siebie - a jak nie to moi ludzie Cię znajdą i wtedy odzykasz

Emilka

Przemek nie będę tak dogłębnie badała Twojej szafy - oddasz jak wpadniesz (i przy okazji wypróbuję na Tobie may-geri:)).

I tu po wypowiedzi Ludara nasuwa mi się na myśl pytanie: Jak bedzie mówił DO MNIE szef jak go zdnerwuję? Mam nadzieję, że nie Ludar2... Wink

Przemek

Aż strach się bać? Co to jest "may- geri:))"?

Emilka

Nie wiesz? A pamietasz naszą rozmowę o podobieństwach karate i hopaka bojowego? I tak may-geri to kopniaczek:) Skuteczny w samoobronie, dosyć silny i bolesny, bo trafia w czułe miejsce;)

Łukasz · Wysłany: Pią 13:10, 16 Mar 2007 Temat postu:

Emilka: "(...)A jak już sie dorwałam do pisania, to wynalazłam w rodzinnych biblioteczkach książkę Marii Kowalskiej "Ukraina w połowie XVII wieku w realcji arabskiego podróżnika Pawła, syna Makarego z Aleppy".(...)"

Błagam, dużo tam jest opisów takich "codziennych", Beauplano-podobnych? Błagam o informację... tak ładnie, na kolankach... Bo jedynie znalazłem, że jest taka książka w Bibliotece UW, jeszcze nie miałem czasu poszukać szczegółów, co w niej jest... Smile

Emilka · Wysłany: Pią 16:55, 16 Mar 2007 Temat postu:

Powiem, tak opisów takiego życia codzinnego jest mało. Większość opisów dotyczy Cerkwii i wędrówki - opisywane są miejsca, przez które przechodzą. Podoba mi się w tej ksiazce jedna rzecz - na końcu jest komentarz, w którym wytlumaczone sa wszystkie niezrozumiałe słowa, fakty czy nawiązania. Ja osobiście korzystałam z tego, bo tym sposobem lepiej rozumiałam przekazywaną w książce treść. Poza tym gruba nie jest (90 stron), więc można po nią sięgnąć tak w wolnej chwili z czystej ciekawości.

Tę książkę mam skserowaną, więc jak przyda Ci się to pisz śmiało - podzielę się Smile

A ogólnie to słyszałam, że ludzie mnie kochają (szczególnie rodzice znajomych), ale zaraz blagać na kolankach? nono... Wink